Two Door Cinema Club

Το δεύτερο συγκρότημα με το οποίο θα ασχοληθώ σ'αυτό εδώ το blog είναι οι Two Door Cinema Club. Σχηματίστηκε το 2007 και αποτελείται από τους Alex Trimble (φωνητικά, κιθάρα,beats), Kevin Baird (μπάσσο, φωνητικά) και Sam Halliday (κιθάρα, φωνητικά).

Η αλήθεια είναι πως δεν έχουν καμία σχέση με τους Band Of Skulls, αλλά υποθέτω πως αυτό δε πειράζει, αφού και άλλαξα post. Τι ανούσιο που ήταν αυτό που μόλις είπα.

Τέλος πάντων, οι TDCC (γιατί σιγά μη κάθομαι να γράφω όλο το όνομα κάθε φορά..) τραγουδούν κυρίως Electropop και Indie Rock μουσική.

Κατάφεραν να βρεθούν στη λίστα των πιο ανερχόμενων, κατα το BBC, καλλιτεχνών του 2010.

Το cd τους Tourist History κυκλοφόρησε στη 1 Μαρτίου στην Αγγλία και στις 27 Απριλίου στις Η.Π.Α. Ο τίτλος του album οφείλεται στο γεγονός πως η πατρίδα τους, Bagnor (Ισλανδία) είχε πολλούς τουρίστες, αλλά και στα πολλά ταξίδια που έκαναν οι ίδιοι σαν συγκρότημα.

Ο δίσκος έχει 10 τραγούδια. Έχει δεχτεί αρκετά καλά κριτικές και έχει συγκριθεί με cd των Foals, των Editors και των Futureheads. (Άχρηστη παρατήρηση: Τα ονόματα των τραγουδιών είναι σχεδόν σε σωστή αλφαβητική σειρά. Νομίζω όταν το 'δα εντυπωσιάστηκα.)
To πρώτο τραγούδι του δίσκου, Cigarettes In The Theatre, είναι απ'αυτά που σε κάνουν να θες να σηκωθείς και να αρχίσεις να χορεύεις. Καλά, μπορεί όχι και έτσι, αλλά σιγουρά σε γεμίζει με μια.. ευθυμία! Πάντως σαν πρώτο τραγούδι του δίσκου πιστεύω πως κάνει πολύ καλή επιλογή, αφού θες να δεις αν και τα υπόλοιπα τραγούδια θα είναι εξίσου ωραία. Το επόμενο τραγούδι, Come Back Home, παρόλο που παίρνει αιώνες να ξεκινήσει, όταν πια αρχίσει αποδεικνύεται ότι είναι και αυτό παρόμοιο με το πρώτο, αλλά αρκετά πιο ήρεμο. Μπορώ να πω πως το ρεφραίν μ'αρέσει πολύ. Το cd συνεχίζει με το Do You Want It All, το οποίο πραγματικά λέει όλη την ώρα "Do You Want It All" και "Because You Want To Be All". Αναρωτιέμαι αν ποτέ κανείς έχει μετρήσει όλα τα "want" του τραγουδιού. [κρυάδα!] Πιστεύω πως είναι από τα τραγούδια που αρέσουν μόνο σ'αυτούς που τους αρέσουν τα τραγούδια με πολλές επαναλήψεις. Πάλι καλά, είμαι ένας από αυτούς, οπότε μπορώ να το εκτιμήσω. Τέταρτο τραγούδι, This Is The Life, που προσωπικά μπορώ να πω δε μ'αρέσει πολύ σε σχέση με τα υπόλοιπα τραγούδια, αφού το βρίσκω λίγο (εώς πολύ..) μονότονο. Το επόμενο τραγουδι, Something Good Can Work, ήταν και το πρώτο single που έβγαλαν οι TDCC και μπορώ να πω πως ήταν μια πολύ καλή επιλογή αφού είναι ένα ωραίο και αισιόδοξο τραγούδι, όπως άλλοστε φαίνεται και από τον τίτλο. Πιστεύω πως άνετα θα μπορούσε να ανήκει στο playlist κάποιου για το καλοκαίρι. (Νομίζω δε το εξέφρασα καλά.. Ελπίζω να καταλάβατε!) Προφανώς και οι ίδιοι κάτι παρόμοιο σκέφτηκαν, αν κρίνω από την αρχή του video clip του τραγουδιού.

I Can Talk. Σίγουρα το αγάπημενο μου τραγούδι στο cd. Από την αρχή με το ρυθμικό "Ah-oh, Ah-ah-oh" (που πολλοί τους κατηγορούν πως το χουν κλέψει απο το τραγούδι των Futureheads), μέχρι και το τέλος, μπορώ να το χαρακτηρίσω ως.. εξαιρετικό! Πληροφοριακά είναι και το δεύτερο single του δίσκου. Έβδομο τραγούδι του cd, Undercover Martyn, τρίτο single (με τη σειρά τα πήραν απ'οτι φαινεται..) και μπορώ να πω ότι δε με ξετρέλανε. (Επίσης έψαξα να βρω τι είναι Martyn και απ'οτι κατάλαβα είναι επίθετο. Αν υπάρχει κάποιο βαθύτερο νόημα που δε το πιάνω, πείτε μου!) Το επόμενο τραγούδι (άλλη λέξη για να πω τραγούδι δεν υπάρχει? το άσμα μου ακούγεται ειρωνικό μπορώ να πω), το What You Know, όμοια με το προηγούμενο δε με ξετρέλανε, όμως μ'αρεσε περισσότερο. Δε νομίζω ότι έχω κάτι άλλο να πω. Eat That Up, It's Good For You. Από τον τίτλο και μόνο μπορώ να πω πως μ'αρέσει. Και σαν τραγούδι είναι μια χαρά! Τίποτα το ιδιαίτερο όμως. Το τελευταίο τραγούδι, You're Not Stubborn είναι ένα ακόμα ωραίο τραγούδι και καλό για το κλείσιμο του δίσκου.

Στη γιαπωνέζικη version του δίσκου, υπάρχουν και άλλα δυο τραγούδια. Το Kids, το οποίο μου αρέσει πάρα πολύ και θεωρώ πως είναι κρίμα που δε μπήκε στον κανονικό δίσκο. Το άλλο, το Costume Party, είναι αρκετά συμπαθητικό, αλλά τίποτα το ιδιαίτερο.

Γενικότερα, το cd των TDCC είναι πάρα πολύ καλό και νομίζω θα είναι ένα από αυτά που θα ακούσω αρκετά αυτό το καλοκαίρι. Βέβαια, η μεγάλη ομοιότητα που υπάρχει ανάμεσα στα τραγούδια προς το τέλος του δίσκου αρχίζει και γίνεται κουραστική, που είναι ένα αρκετά μεγάλο μειονέκτημα. Νομίζω θα του βάλω ένα 6.3/10 γιατί είναι καλό, αλλα θα μπορούσε να είναι και καλύτερο! (Μα πως τα λεω!)