The Drums

Όπως είχα αναφέρει και στο πρώτο μου άρθρο, θα χρησιμοποιώ το περιοδικό NME ως μέσο για την ανακάλυψη νέων συγκροτημάτων. Πριν δύο-τρεις βδομαδες λοιπόν, είχε αφιέρωμα στους The Drums και γενικότερα σε διάφορα καλά indie rock συγκροτήματα από την Αμερική. Παρόλο που τη ψιλο-μισώ την Αμερική, αυτός δεν είναι λόγος για να μην αναφέρω και μερικά αξιόλογα συγκροτήματα. 

Οι Τhe Drums λοιπόν είναι ένα σχετικά νέο συγκρότημα, το οποίο δημιουργήθηκε το 2008. Το γκρουπ αποτελείται από τους Jonathan Pierce (φωνητικά), Jacob Graham (κιθάρα), Adam Kessler (κιθάρα) και Connor Hanwick (ντραμς). Οι δύο πρώτοι, αφού γνωρίστηκαν σε μια καλοκαιρινή κατασκήνωση όσο ήταν παιδιά, έγιναν πολύ καλοί φίλοι. Σύντομα μετά από αυτό, δημιούργησαν ένα electro-pop συγκρότημα, το Goat Explosion. Παρόλ'αυτά, δεν κράτησε για πολύ, αφού οι δύο φίλοι ακολούθησαν ξεχωριστούς δρόμους και δημιούργησαν δικά τους γκρουπ. Μετά όμως από λίγο καιρό, ξανάσμιξαν όπως είχαν υποσχεθεί ο ένας στον άλλο και αφού πλεον δεν τους ενδιέφερε η electronic μουσική, ίδρυσαν ένα indie rock συγκρότημα, τους The Drums δηλαδή. Αφού είχαν έρθει τότε στη Νεα Υόρκη, στο γκρουπ μπήκαν και οι άλλοι δύο (Kessler και Hanwick).
Το όνομα του γκρουπ, το διάλεξαν γιατί -όπως έχουν αναφέρει σε μια συνεντευξη τους- θερωρούν πως θα ταίριαζε πολύ σε ένα γκρουπ που υπήρχε πριν από 20 χρόνια, αλλά και επειδή σαν όνομα, ακούγεται κλασσικό και διαχρονικό.
Πολλές φορές τους έχουν πει πως ανήκουν στο λεγόμενο "surf-pop revival" (την αναγέννηση δηλαδή ένος είδους μουσικής, της surf-pop) και πως μοιάζουν με τους The Beach Boys. Παρόλ'αυτά, αυτοί το αρνούνται, λέγοντας πως μόνο ένα τους τραγούδι αναφέρεται στο surfing, και πως ούτως ή άλλως, δεν τους αρέσουν ούτε οι Beach Boys, αλλά ούτε και η θάλασσα. Τι να πει κανείς!
Οι The Drums, κατάφεραν να μπούν και στη λίστα του BBC, "Sound of 2010", με τα πιο ανερχόμενα αστέρια της χρονιάς κατακτώντας μάλιστα την 5η θέση!

To cd τους, κι αυτό The Drums, κυκλοφόρησε πρόσφατα. Συγκεκριμένα στις 7 Ιουνίου του 2010. Το album ηχογραφήθηκε στο διαμέρισμα του Jacob στη Florida, στο διαμέρισμα του συγκροτήματος στη Νεα Υόρκη και σε μια καμπίνα στο Woodstock. Περιέχει 12 τραγούδια.

Το πρώτο τραγούδι του δίσκου είναι το Best Friend και παρόλο που την πρώτη φορά που το άκουσα δε μου άρεσε σχεδόν καθόλου, τώρα πια το έχω αγαπήσει. Ακούγεται τόσο υπερβολικά '60s ή κάτι τέτοιο. Και σήμερα όλη μέρα το άκουγα στο ipod μου όσο ήμουν στη θάλασσα. Το επόμενο τραγούδι, Me And The Moon, το ακούω τώρα πρώτη φορά και μπορώ να πω με εκνευρίζει λίγο, αλλά μ'αρέσει πολύ το κομμάτι που λέει "forever,forever" συνέχεια. Νομίζω πως και αυτό θα το ακούσω πολύ στο εγγύς μέλλον. Το τρίτο τραγούδι, το Let's Go Surfing, ήταν και το πρώτο τους τραγούδι που άκουσα και μπορώ να πω μ'άρεσε σχεδόν απ'ευθείας. Είναι ένα καθαρά καλοκαιρινό τραγούδι με πολύ -κατά τη γνώμη μου- αισιόδοξους στίχους (τους οποίους κοίταξα πριν λίγο και ανακάλυψα ότι τραγουδούσα λάθος το ρεφραίν τόσο καιρό, αφού νόμιζα ότι έλεγα Alabama, I wanna go surfing, ενώ στην πραγματικότητα λέει Oh mama. Ναι ναι, το ξερω! Πολύ ενδιαφέρον.)

Λοιπόν, τι παράδοξο! Και το επόμενο τραγούδι μ'αρέσει! Λέγεται Books Of Stories και απ'ότι έχω καταλάβει, μιλάει για ένα χωρισμό και την δυσκολία να τον ξεπεράσεις! Υποθέτω δηλαδή. Ποτέ δεν είμαι καλός στα νοήματα των τραγουδιών. Όχι ότι εδώ ειναι κρυμμένο, αλλά δε πειράζει! Τελος πάντων, ακόμα και αυτό, που η αλήθεια είναι πως δεν έχει και τους πιο χαρουμένους στίχους του κόσμου -αντιθέτως, δηλαδή- εμένα με κάνει πιο χαρούμενο. Και αυτή, φίλοι μου, είναι η μεγάλη αλήθεια! (Κρυάδες!) Και ναι, η μεγάλη έκπληξη, και το 5ο τραγούδι του δίσκου, Skippin' Town μ'αρέσει! Αρχίζω και κουράζω ακόμα και μένα! Αλλά τι να κάνουμε! Ακούστε τα και σεις να δείτε. Λοιπόν, σαν και το προηγούμενο και αυτό, ενώ έχει κάπως πιο.. μη χαρούμενους στίχους, η μουσική και η μελωδία είναι άπειρες μπορώ να πω. Πάω στο επόμενο, γιατί καταντώ βλάκας να λέω συνέχεια τα ίδια και τα ίδια. To Forever And Ever Amen είναι ένα καθαρά ρομαντικό-φάση τραγούδι, όπως φαίνεται και από τους στίχους, αλλά και απ' τη μουσική. Παρόλο που μ'αρέσει αρκετά, μπορώ να πω -επιτέλους!- πως δεν είναι τόσο ωραίο όσο τα υπόλοιπα.

Περάσαμε επιτέλους τη μέση του δίσκου -νομίζω πως αυτό το άρθρο είναι με διαφορά το μεγαλύτερο- και φτάσαμε στο έβδομο τραγούδι, το Down By The Water που έχει μπορώ να πω μια εντελώς διαφορετική ακουστική σε σχέση με όλα τα προηγούμενα τραγούδια. Κατά τη γνώμη μου, σ'αυτό το τραγούδι αναδεικνύεται και περισσότερο η φωνή του τραγουδιστή. Βέβαια, λογικά κάνω λάθος, μιας και δεν ξέρω καθόλου από αυτά, όπως και έχω ξαναπεί. To επόμενο τραγούδι, It Will All End In Tears, αν και έχει ωραίο τίτλο, είναι το πρώτο τραγούδι από το δίσκο που μ'αρέσει ελάχιστο εώς καθόλου. Γνώμες είναι όμως αυτές. Σειρά έχει το We Tried που κι αυτό είναι ένα αρκετά ωραίο τραγούδι, αλλά η αλήθεια είναι πως δεν είναι και κάτι το ιδιαίτερο. Και δεν υπάρχει και στο YouTube. Δηλαδή μέχρι να το βρω, μπορώ να πω μου πήρε ώρα. Χαλάλι.

To 10o τραγούδι του δίσκου -φτάνει το τέλος!- μπορώ να πω, πως δε μ'αρέσει. Ναι το λέω. Είναι πολύ βαρετό και ..ανύπαρκτο(?). Μ'αρέσει μόνο στα σημεία που δε τραγουδά. Κακία λίγο, αλλα σιγά! Αα ναι, και το λενε Ι Νeed Fun In My Life. Ακόμα κι ο τίτλος δε μ'αρέσει. Κατάντια. Επομένο τραγούδι, I'll Never Drop My Sword, μ'αρέσει άλλα όχι και πάρα πολύ. Καλύτερο από το προηγούμενο, αλλά και πάλι νιώθω ότι το έχω ξανακούσει κάποτε. Εννοώ σε άλλο τραγούδι. Και φτάσαμε στο τέλος με το  The Future ένα ακόμα συμπαθητικό τραγούδι, το οποίο όμως πιστεύω πως δε θα ακούσω και πολύ μιας και είναι μπορώ να πω πελώριο και λιιγο κουραστικό!

Εντάξει, τελείωσαν και αυτοί. Είναι λίγο γιγάντιο το άρθρο και προς το τέλος πολύ κουραστικό γιατί με κούρασαν τα τραγούδια και γι'αυτό το καταλαβαίνω απόλυτα αν κανείς δε διαβάσει αυτό το κομμάτι, αλλα δε πειράζει. Πάλι είμαι κρύος.

Λοιπόν! Στο cd νομίζω θα βάλω ένα 6.9/10. Νομίζω πως είναι το μεγαλύτερο που έχω βάλει μέχρι τώρα, και θα'ταν και μεγαλύτερο αν δεν ήταν τόσο -κατά την ταπεινή μου άποψη- αδίαφορα τα τελευταία τραγούδια. Και ο λόγος που βάζω αυτό το βαθμό είναι γιατί ενώ είναι κάτι που συμβαίνει συχνά αυτές τις μέρες, δηλαδή η επιστροφή στα παλιά τραγούδια και στυλ, αυτοί το κάνουν με ένα τρόπο καινούριο, if you know what I mean. Ναι, και παρόλο που την πρώτη φορά που τους άκουσα και τους είδα, μπορώ να πω πως τώρα η γνώμη μου έχει αλλάξει απείρως.

Αυτά είχα να πω, και παρακάτω τα αγαπημένα μου τραγούδια τους. (Δύσκολη επιλογή!)